Jonge mantelzorgers zorgen voor een familielid. Zij bieden emotionele en/of praktische steun, zijn constant bezig met hun situatie en komen hierdoor zelf zorg en aandacht te kort. Dat kan gevolgen hebben voor school/studie, werk en vrije tijd. Het is belangrijk dat een jonge mantelzorger hierover durft te praten, zo nodig om hulp vraagt en weet waar deze te vinden is.

 

Eind mei waren op verschillende middelbare scholen 'voorbereidende lessen' waarin werd besproken wat het inhoudt om jonge mantelzorger te zijn. Tijdens de campagneweek werden de lessen afgesloten met een talkshow, een quiz en een filmpje waarin drie jonge mantelzorgers (de ambassadeurs) hun verhaal vertelden. De zaal was onder de indruk. Een mooie aanloop naar de verhalen van de aanwezige ambassadeurs. Ook deze waren heftig. Eerst liepen ze jaren rond met hun verhaal: zij hadden het gevoel de enige te zijn, niet begrepen te worden, schaamden zich of wisten niet waar zij terecht konden voor hulp. Door hun verhaal te delen willen zij anderen stimuleren om te praten en niet alle zorgen in stilte te dragen.

 

Henk studeert Rechten én Psychologie. Daarnaast zorgt hij bijna 24/7 voor zijn moeder. "Ze heeft een hele lijst aan klachten: COPD, spierdystrofie, botontkalking…… en ik doe van alles in huis, van afstoffen tot administratie. Ik poets haar tanden, kleed haar aan, zorg voor het eten, noem maar op. In de avond is het iets rustiger, dan volg ik mijn colleges online. Gelukkig kan dat tegenwoordig." Als Henk een avondje op stap wil, moet hij ruimschoots van te voren iemand regelen die zijn taken overneemt. De zaal is onder de indruk en stelt vragen. "Wat mij er bovenop houdt? Dat is muziek. Ik kan geen dag zonder muziek".

 

Wat zou een school kunnen doen om in deze situatie te helpen? Wat kan een jonge mantelzorger zelf doen? Hoe kunnen vrienden helpen? Met deze vragen aan het publiek sloot de talkshow af.