Mensen met een lichamelijke beperking die afhankelijk zijn van hun eigen parkeerplek, zien dat deze steeds vaker wordt ingepikt door reguliere bestuurders. De parkeerplek is vaak voorzien van een groot wit kruis op de bestrating en een bordje met het nummerbord op een paal, maar daar wordt amper naar gekeken. Dit zorgt voor grote problemen onder weggebruikers die een invalidenparkeerplek hebben aangevraagd, omdat zij zo een te grote afstand moeten afleggen van en naar hun auto. Dit meldt Telegraaf.
Ook bij de Keizersgracht in Amsterdam is het meerdere malen per week raak bij de persoonlijke invalidenparkeerplaats van Juliette Zwaanswijk. Zij mist door een ongeval één been en kan daardoor niet zo ver lopen. Keer op keer ziet zij weer andere auto’s op haar parkeerplaats staan, die de regels aan hun laars lappen. “Als ik aankom en er staat weer een auto, heb ik boze automobilisten achter mij. Zij willen dat ik doorrij”, zegt Zwaanswijk. “Mensen hebben niet door dat ik compleet afhankelijk ben.”
De vrouw schreef een brief aan de gemeente waarin ze de problemen uitlegde en toestemming vroeg om zelf een omklappaal te plaatsen. Dit zou garanderen dat er geen andere auto kan parkeren op de voor haar zo belangrijke plek. Echter was de gemeente alles behalve meegaand. Zonder zelf
ook maar ter plaatse de problemen te bekijken, werd binnen één dag besloten dat Zwaanswijk geen parkeerpaal mag plaatsen.
De gemeente zegt de aanvraag te hebben geweigerd omdat paaltjes slordig lijken en een stuikelobject kunnen zijn. De scanauto’s zouden volgens de gemeente moeten helpen om onrechtmatig parkeren tegen te gaan. Deze auto’s koppelen geparkeerde auto’s aan alle parkeerplekken die via GPS in het systeem bekend zijn. Als er sprake is van foutief parkeren, kan een boete opgelegd worden. Tot die tijd moeten Juliette Zwaanswijk en andere mensen met een lichamelijk beperking iedere dag weer hopen dat hun invalidenparkeerplaats nog vrij is.
Door: Redactie Nationale Zorggids